De afgelopen week is er bij Joshua een moedervlek weg gehaald.
Hij is met een vrij grote moedervlek geboren, en deze groeide met hem mee, en af en toe was hij vervelend, jeukte en deed zeer.
Dus wij voor controle naar een dermatologisch ziekenhuis.
Daar gaat het loket om 6.30 open om een nummertje te trekken, waarmee je je bezoek kan betalen en waarmee je het volgende nummertje krijgt . Dan is het wachten tot je aan de beurt bent, gelukkig hadden wij nummer 6 dus waren we na een uurtje wachten aan de beurt.
De arts vond dat het beter weg gehaald kon worden. Dus wij naar de opname, weer nummertje trekken en op je beurt wachten, en binnen 10 dagen zouden we gebeld worden dat hij kon komen, hij moest dan alleen wel 1 nachtje blijven slapen. Ok geen problem 1 nachtje overleven we ook nog wel.
Na een week werden we keurig gebelt en de volgende dag konden we komen.
De volgende ochtend wij keurig op tijd in het ziekenhuis, vandaag operen we niet misschien morgen, vandaag wegen we alleen. Dus Joshua netjes gewogen en gemeten, en de rest van de dag mochten we een beetje rondhangen in een toch wel frisjes ziekenhuis.
De eerste nacht sliep ik bij hem, althans van slapen is er weinig gekomen, want de stoel lag niet echt lekker, ik had geen deken dus het was ook vrij koud, en de andere moeder snurkte een beetje.
Van het ziekenhuis mocht ik ook geen deken lenen, want die waren alleen voor de kinderen, verder moest je zelf voor je eigen eten en drinken zorgen, en ook je handdoeken meenemen. Ja weet ik veel, dus dat had ik allemaal niet ingepakt.
De 2e dag werden we om 6.30 wakker gemaakt om bloed te laten prikken, en verder is er die dag niets gebeurt want de dokter was niet aanwezig, die nacht heft Daniele in het ziekenhuis geslapen, iets beter dan ik want inmiddels hadden we dekens meegenomen.
De derde dag is Joshua dan uiteindlijk geopereerd, en is die vervelende moedervlek eindelijk weg gehaald.
Toen moest hij nog een nachtje te observatie blijven, en vrijdag kon hij gelukkig weer naar huis.
Wij blij en wij allemaal weer een ervaring rijker, in het vervolg weet ik wat ik in moet pakken als we naar het ziekenhuis moeten. Maar laten we maar hopen dat we het de komende tijd niet meer nodig is.
